PS WEB SOLUTION ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΡΕΕΕΕ!!!!!: ΜΕΓΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΕΓΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ...

Share This To YourBlog.biz
ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ :ΖΕΡΒΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟ

Κάποιες φορές χωρίς να έχουμε ξεστομίσει καμία λέξη...τα έχουμε πεί όλα.
Μ' ένα νεύμα, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, και τόσα άλλα τόσο δα μικρά κι ασήμαντα που μιλάει η ψυχή λέμε τα πιο σπουδαία.
Γιατί η γλώσσα θα πεί ψέμματα, μα ότι λέει η ψυχή είναι αλήθεια.
Κι ότι είναι αληθινό, μπορεί να είναι σκληρό, να μην είναι αρεστό, μα δεν μπορεί να μην είναι σπουδαίο...

Ναι, έκανα και θα κάνω λάθη. Γιατί δεν είμαι ένας θεατής της παράστασης που λέγεται ζωή. Εγώ έχω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην δική μου παράσταση ζωής.
Καθημερινά δίνω την δική μου "μάχη" για να γίνω καλύτερος, όχι καλύτερος από κάποιον άλλον μα καλύτερος από αυτός που ήμουν χθές και χειρότερος από αυτός που θα είμαι αύριο.
Και όσο γίνομαι καλύτερος είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, με το εγώ μου και έτσι μπορώ ν' αγαπάω τον άνθρωπο.
Γιατί αυτό είμαστε κι ας μην το ξεχνάμε...ΑΝΘΡΩΠΟΙ...


Και κάπως έτσι φτάσαμε για ακόμα μια φορά στον προορισμό μας, όχι στο τέλος του "ταξιδιού".
Το "ταξίδι" συνεχίζεται όχι όσο αντέχει το σώμα ... μα όσο θα βαστά, θα επιθυμεί, θα διψά, θα λαχταρά η ψυχή να γευτεί τις χαρές και τις λύπες, τις ομορφιές και τις ασχήμιες της ζωής.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ :ΖΕΡΒΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟ

Κάποιες φορές χωρίς να έχουμε ξεστομίσει καμία λέξη...τα έχουμε πεί όλα.
Μ' ένα νεύμα, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, και τόσα άλλα τόσο δα μικρά κι ασήμαντα που μιλάει η ψυχή λέμε τα πιο σπουδαία.
Γιατί η γλώσσα θα πεί ψέμματα, μα ότι λέει η ψυχή είναι αλήθεια.
Κι ότι είναι αληθινό, μπορεί να είναι σκληρό, να μην είναι αρεστό, μα δεν μπορεί να μην είναι σπουδαίο...

Ναι, έκανα και θα κάνω λάθη. Γιατί δεν είμαι ένας θεατής της παράστασης που λέγεται ζωή. Εγώ έχω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην δική μου παράσταση ζωής.
Καθημερινά δίνω την δική μου "μάχη" για να γίνω καλύτερος, όχι καλύτερος από κάποιον άλλον μα καλύτερος από αυτός που ήμουν χθές και χειρότερος από αυτός που θα είμαι αύριο.
Και όσο γίνομαι καλύτερος είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, με το εγώ μου και έτσι μπορώ ν' αγαπάω τον άνθρωπο.
Γιατί αυτό είμαστε κι ας μην το ξεχνάμε...ΑΝΘΡΩΠΟΙ...


Και κάπως έτσι φτάσαμε για ακόμα μια φορά στον προορισμό μας, όχι στο τέλος του "ταξιδιού".
Το "ταξίδι" συνεχίζεται όχι όσο αντέχει το σώμα ... μα όσο θα βαστά, θα επιθυμεί, θα διψά, θα λαχταρά η ψυχή να γευτεί τις χαρές και τις λύπες, τις ομορφιές και τις ασχήμιες της ζωής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου