Share This To YourBlog.bizΒασίλης Βιλιάρδος
Φαίνεται πως στο επόμενο, μάλλον «μεταβατικό» Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα εισέλθουν πολλά κόμματα διαφορετικών τάσεων και σκοπιμοτήτων - μέσα από μία εκλογική διαδικασία, η οποία θα χαρακτηρίζεται από φανατισμό, από μίσος και από αγανάκτηση.
Οφείλει λοιπόν να κατανοηθεί πως ο καπιταλισμός, σε μία δημοκρατία, προαπαιτεί τη συναίνεση των Πολιτών. Ότι δηλαδή μία κοινωνία, παρέχοντας στους εργαζομένους «βιώσιμους μισθούς» και ένα λογικό κράτος πρόνοιας, καταπολεμάει με επιτυχία την καταστροφική γοητεία του εθνικο(σοσιαλισμού).
Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1944, εξετάζοντας με προσοχή εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες προκάλεσαν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, είπε χαρακτηριστικά: «Οι δικτατορίες χτίζονται επάνω στους πεινασμένους και στους ανέργους».
Εάν λοιπόν δεν κατανοηθεί έγκαιρα ότι, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Δύσης (Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Μ. Βρετανία κλπ.), δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες «παράγουν εγκληματικότητα» και «προσκαλούν» τα απολυταρχικά καθεστώτα, ο πλανήτης θα βιώσει πραγματικά δύσκολες καταστάσεις.
Όσον αφορά τώρα την Ευρωζώνη, αυτό που θα έπρεπε κανείς να αναρωτηθεί είναι το ότι, πόσον καιρό ακόμη θα συνεχίσει να λειτουργεί η «στρεβλή συναλλαγή» μεταξύ της ΕΚΤ και των εμπορικών τραπεζών, εις βάρος των κρατών και των πολιτών τους.
Η Ιαπωνία, στην προσπάθεια της να διασώσει τις τράπεζες της, ακολούθησε μία πολιτική χαμηλών επιτοκίων και διαρκούς αύξησης της ποσότητας χρήματος, εκτοξεύοντας στα ύψη το δημόσιο χρέος της (230% του ΑΕΠ) – χωρίς δυστυχώς να καταφέρει να αναθερμάνει την Οικονομία της.
Η Fed, μετά το σπάσιμο της φούσκας της νέας οικονομίας το 2000, κατόρθωσε μέσα σε τρία χρόνια, με τη βοήθεια των χαμηλών επιτοκίων, να «επαναφέρει» τις Η.Π.Α. – με αποτέλεσμα όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα, να οδηγήσει ολόκληρη τη Δύση σε μία χρηματοπιστωτική κρίση άνευ προηγουμένου.
Η ΕΚΤ, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων των χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, προσπαθεί δύο χρόνια τώρα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Ελλάδας – ενώ όχι μόνο δεν το έλυσε αλλά, αντίθετα, το επιδείνωσε, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μία βαριά ασθένεια ολόκληρης της Ευρωζώνης. Εάν δε συνειδητοποιήσει κανείς ότι, η Ελλάδα έχει το μικρότερο σχεδόν πρόβλημα από όλες τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης, μάλλον θα τρομάξει.
Οι εμπειρίες της Ιαπωνίας και των Η.Π.Α. δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον ότι θα λυθεί το πρόβλημα γρηγορότερα από το αντίστοιχο της Ιαπωνίας ή «ποιοτικότερα» από αυτό των Η.Π.Α.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν δε ότι η Ευρωζώνη, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία, αποτελείται από 17 ανεξάρτητες χώρες, με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες θα πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους πριν ακόμη αποφασισθεί οτιδήποτε, καταλαβαίνουμε ότι δεν επιταχύνεται η επίλυση του προβλήματος – ότι λοιπόν «οι γιατροί της Ευρωζώνης είναι μάλλον εγκλωβισμένοι σε μία χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης στο οικονομικό σώμα της ένωσης, χωρίς καν να γνωρίζουν την ανατομία του».
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Βασίλης Βιλιάρδος
Φαίνεται πως στο επόμενο, μάλλον «μεταβατικό» Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα εισέλθουν πολλά κόμματα διαφορετικών τάσεων και σκοπιμοτήτων - μέσα από μία εκλογική διαδικασία, η οποία θα χαρακτηρίζεται από φανατισμό, από μίσος και από αγανάκτηση.
Οφείλει λοιπόν να κατανοηθεί πως ο καπιταλισμός, σε μία δημοκρατία, προαπαιτεί τη συναίνεση των Πολιτών. Ότι δηλαδή μία κοινωνία, παρέχοντας στους εργαζομένους «βιώσιμους μισθούς» και ένα λογικό κράτος πρόνοιας, καταπολεμάει με επιτυχία την καταστροφική γοητεία του εθνικο(σοσιαλισμού).
Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1944, εξετάζοντας με προσοχή εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες προκάλεσαν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, είπε χαρακτηριστικά: «Οι δικτατορίες χτίζονται επάνω στους πεινασμένους και στους ανέργους».
Εάν λοιπόν δεν κατανοηθεί έγκαιρα ότι, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Δύσης (Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Μ. Βρετανία κλπ.), δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες «παράγουν εγκληματικότητα» και «προσκαλούν» τα απολυταρχικά καθεστώτα, ο πλανήτης θα βιώσει πραγματικά δύσκολες καταστάσεις.
Όσον αφορά τώρα την Ευρωζώνη, αυτό που θα έπρεπε κανείς να αναρωτηθεί είναι το ότι, πόσον καιρό ακόμη θα συνεχίσει να λειτουργεί η «στρεβλή συναλλαγή» μεταξύ της ΕΚΤ και των εμπορικών τραπεζών, εις βάρος των κρατών και των πολιτών τους.
Η Ιαπωνία, στην προσπάθεια της να διασώσει τις τράπεζες της, ακολούθησε μία πολιτική χαμηλών επιτοκίων και διαρκούς αύξησης της ποσότητας χρήματος, εκτοξεύοντας στα ύψη το δημόσιο χρέος της (230% του ΑΕΠ) – χωρίς δυστυχώς να καταφέρει να αναθερμάνει την Οικονομία της.
Η Fed, μετά το σπάσιμο της φούσκας της νέας οικονομίας το 2000, κατόρθωσε μέσα σε τρία χρόνια, με τη βοήθεια των χαμηλών επιτοκίων, να «επαναφέρει» τις Η.Π.Α. – με αποτέλεσμα όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα, να οδηγήσει ολόκληρη τη Δύση σε μία χρηματοπιστωτική κρίση άνευ προηγουμένου.
Η ΕΚΤ, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων των χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, προσπαθεί δύο χρόνια τώρα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Ελλάδας – ενώ όχι μόνο δεν το έλυσε αλλά, αντίθετα, το επιδείνωσε, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μία βαριά ασθένεια ολόκληρης της Ευρωζώνης. Εάν δε συνειδητοποιήσει κανείς ότι, η Ελλάδα έχει το μικρότερο σχεδόν πρόβλημα από όλες τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης, μάλλον θα τρομάξει.
Οι εμπειρίες της Ιαπωνίας και των Η.Π.Α. δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον ότι θα λυθεί το πρόβλημα γρηγορότερα από το αντίστοιχο της Ιαπωνίας ή «ποιοτικότερα» από αυτό των Η.Π.Α.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν δε ότι η Ευρωζώνη, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία, αποτελείται από 17 ανεξάρτητες χώρες, με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες θα πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους πριν ακόμη αποφασισθεί οτιδήποτε, καταλαβαίνουμε ότι δεν επιταχύνεται η επίλυση του προβλήματος – ότι λοιπόν «οι γιατροί της Ευρωζώνης είναι μάλλον εγκλωβισμένοι σε μία χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης στο οικονομικό σώμα της ένωσης, χωρίς καν να γνωρίζουν την ανατομία του».
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου