Share This To YourBlog.biz
Αναφέρεται για παράδειγμα στην παράγραφο 15, υπό τον τίτλο «Εφαρμοστέο δίκαιο και αρμόδια δικαστήρια»: « (1). Η παρούσα σύμβαση και οι ειδικοί όροι διευκόλυνσης (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων) και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που απορρέει από ή γεννάται σε σχέση με κάθε μία από αυτές διέπονται και ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο. (2) Τα μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία, ή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης και καθενός από τους ειδικούς όρους διευκόλυνσης της (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων της) στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»! Στη μεθεπόμενη δε παράγραφο, την υπ. αρ. (4) τονίζεται πως «το δικαιούχο κράτος μέλος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και η Τράπεζα της Ελλάδας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση και κάθε ένα από τα παραρτήματα και προσαρτήματα της».
Οι ίδιοι όροι επαναλαμβάνονται και στο δεύτερο παράρτημα, με το υπόδειγμα νομικής γνωμοδότησης, το οποίο πρέπει να υπογράψει ο νομικός σύμβουλος του κράτους του υπουργείου Οικονομικών. Προφανώς θα πρόκειται για όρο των πιστωτών, που με αυτό τον τρόπο θέλουν να εμφανίσουν ως ακλόνητη την δανειακή σύμβαση και να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια νομικής αμφισβήτησής της. Εκεί αναφέρεται ότι «η εκτέλεση της σύμβασης δεν είναι αντίθετη με ελληνικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, με τη δημόσια τάξη στην ελληνική δημοκρατία, με τις διεθνείς συνθήκες ή τις γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του διεθνούς δικαίου» (αρ. 5). Ενώ σε άλλο σημείο (αρ. 10) τονίζεται πως «ο ορισμός του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για την σύμβαση αποτελεί έγκυρη επιλογή εφαρμοστέου δικαίου». Και στο επόμενο άρθρο «το δικαιούχο κράτος μέλος έχει υπαχθεί νόμιμα, αποτελεσματικά και αμετάκλητα στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του μεγάλου δουκάτου του Λουξεμβούργου».
Οι παραπάνω όροι είναι προφανές ότι κουρελιάζουν τις αρχές του διεθνούς δικαίου και το ίδιο το ελληνικό σύνταγμα. Από πού κι ως που τα ομόλογα που εκδίδει και πληρώνει ένα κυρίαρχο κράτος να διέπονται από το αγγλικό δίκαιο ή το δίκαιο του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καν κράτος, αλλά ταχυδρομική θυρίδα… Αυτά μόνο επί αποικιοκρατίας συνέβαιναν, όταν το Λονδίνο και το βρετανικό στέμμα καμάρωναν πως η αγγλική σημαία αντίκριζε πάντα τον ήλιο, καθώς κυμάτιζε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Επομένως, είναι θέμα μιας απλής ψηφοφορίας, από μια βουλή φυσικά που θα σέβεται την λαϊκή εντολή και θα νομοθετεί στο όνομα ενός κυρίαρχου λαού και όχι των ξένων πιστωτών, για να ακυρωθούν όλοι αυτοί οι νόμοι και οι δανειακές συμβάσεις που επέβαλε η Τρόικα, που ζήλεψε τη δόξα του Σάιλοκ…
Το βάρος αυτή τη στιγμή πέφτει στους βουλευτές, που θα κληθούν να ψηφίσουν τη νέα δανειακή σύμβαση, πρότυπο υποτέλειας. Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι τα πιο χαρακτηριστικά, χωρίς να είναι και τα μοναδικά που σηματοδοτούν τον εξευτελισμό του ελληνικού κράτους. Κι αυτή τη φορά δεν θα μπορούν να πουν ότι δεν ήξεραν ή δεν την διάβασαν…
Πηγη:Σοφοκλεους 10
Αναφέρεται για παράδειγμα στην παράγραφο 15, υπό τον τίτλο «Εφαρμοστέο δίκαιο και αρμόδια δικαστήρια»: « (1). Η παρούσα σύμβαση και οι ειδικοί όροι διευκόλυνσης (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων) και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που απορρέει από ή γεννάται σε σχέση με κάθε μία από αυτές διέπονται και ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο. (2) Τα μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία, ή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης και καθενός από τους ειδικούς όρους διευκόλυνσης της (συμπεριλαμβανομένων των όποιων παραρτημάτων και προσαρτημάτων της) στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»! Στη μεθεπόμενη δε παράγραφο, την υπ. αρ. (4) τονίζεται πως «το δικαιούχο κράτος μέλος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και η Τράπεζα της Ελλάδας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση και κάθε ένα από τα παραρτήματα και προσαρτήματα της».
Οι ίδιοι όροι επαναλαμβάνονται και στο δεύτερο παράρτημα, με το υπόδειγμα νομικής γνωμοδότησης, το οποίο πρέπει να υπογράψει ο νομικός σύμβουλος του κράτους του υπουργείου Οικονομικών. Προφανώς θα πρόκειται για όρο των πιστωτών, που με αυτό τον τρόπο θέλουν να εμφανίσουν ως ακλόνητη την δανειακή σύμβαση και να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια νομικής αμφισβήτησής της. Εκεί αναφέρεται ότι «η εκτέλεση της σύμβασης δεν είναι αντίθετη με ελληνικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, με τη δημόσια τάξη στην ελληνική δημοκρατία, με τις διεθνείς συνθήκες ή τις γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του διεθνούς δικαίου» (αρ. 5). Ενώ σε άλλο σημείο (αρ. 10) τονίζεται πως «ο ορισμός του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για την σύμβαση αποτελεί έγκυρη επιλογή εφαρμοστέου δικαίου». Και στο επόμενο άρθρο «το δικαιούχο κράτος μέλος έχει υπαχθεί νόμιμα, αποτελεσματικά και αμετάκλητα στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του μεγάλου δουκάτου του Λουξεμβούργου».
Οι παραπάνω όροι είναι προφανές ότι κουρελιάζουν τις αρχές του διεθνούς δικαίου και το ίδιο το ελληνικό σύνταγμα. Από πού κι ως που τα ομόλογα που εκδίδει και πληρώνει ένα κυρίαρχο κράτος να διέπονται από το αγγλικό δίκαιο ή το δίκαιο του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καν κράτος, αλλά ταχυδρομική θυρίδα… Αυτά μόνο επί αποικιοκρατίας συνέβαιναν, όταν το Λονδίνο και το βρετανικό στέμμα καμάρωναν πως η αγγλική σημαία αντίκριζε πάντα τον ήλιο, καθώς κυμάτιζε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Επομένως, είναι θέμα μιας απλής ψηφοφορίας, από μια βουλή φυσικά που θα σέβεται την λαϊκή εντολή και θα νομοθετεί στο όνομα ενός κυρίαρχου λαού και όχι των ξένων πιστωτών, για να ακυρωθούν όλοι αυτοί οι νόμοι και οι δανειακές συμβάσεις που επέβαλε η Τρόικα, που ζήλεψε τη δόξα του Σάιλοκ…
Το βάρος αυτή τη στιγμή πέφτει στους βουλευτές, που θα κληθούν να ψηφίσουν τη νέα δανειακή σύμβαση, πρότυπο υποτέλειας. Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι τα πιο χαρακτηριστικά, χωρίς να είναι και τα μοναδικά που σηματοδοτούν τον εξευτελισμό του ελληνικού κράτους. Κι αυτή τη φορά δεν θα μπορούν να πουν ότι δεν ήξεραν ή δεν την διάβασαν…
Πηγη:Σοφοκλεους 10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου