Share This To YourBlog.biz
Μας βλέπουν οι ηρωικοί προγονοί μας απο ψηλά; Τι σκέφτονται για εμάς ; Κοίταξα τον καταγάλανο ουρανό και η φαντασία μου φτερούγισε, αναζητώντας κάποιον οπλαρχηγό να τον ρωτήσω.
Περιπλανώμενος εδώ και εκεί με το μυαλό μου μάλλον μάταια έψαχνα και άρχισα να απογοητεύομαι. Ήταν και αυτή η απολυτή ησυχία που δεν με άφηνε να ελπίζω και η ώρα περνούσε... Κάνω στροφή λοιπόν να γυρίσω πάλι κάτω στην πραγματικότητα λυπημένος και ξαφνικά ένας φοβερός κρότος με απίστευτη λάμψη με συνταράσσει. Ενας κεραυνός με μια μορφή εμφανίσθηκε, τρόμαξα , προσπάθησα δειλά δειλά να κοιτάξω στα μάτια αυτόν που με κοιτούσε με πολύ αυστηρό ύφος.
Μα αυτή την μορφή την ξέρω, είναι ο μεγάλος στρατηγός, μου κόπηκε το αίμα... Έκανα μεγάλο ταξίδι για να ρωτήσω και τώρα που βρέθηκε ο γιος της καλογριάς μπροστά μου δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Κοιτώντας ο ένας τον άλλον χωρίς να μιλάμε , είδα τα μάτια του να βουρκώνουν. Ο κόμπος στην γλώσσα μου λύθηκε, και ψέλλισα την λέξη , "γιατι" , ρωτώντας τον.
Δεν μου απαντούσε , μονό δάκρυζε...Τον ρώτησα πολλές φορές και δεν απαντούσε , μονό δάκρυζε αντρίκια.
Στεναχωρήθηκα πολύ, σκέφτηκα οτι ντρέπεται για όλους μας για το κατάντημα μας, και χαμήλωσα τα μάτια μου και το κεφαλι μου. Τότε μου λέει....
Ελληνα με ρωτάς γιατί; Την απάντηση θα την βρεις χαραγμένη στην βάση του αγάλματος μου που βρίσκεται απέναντι απο το Παναθηναϊκό στάδιο...
Ξύπνησα απότομα απο την νιρβάνα που βρισκόμουν, μα τι γραφεί η βάση του αγάλματος ; Τόσες φορές έχω περάσει και το βλέπω αλλά δεν έχω πάει κοντά να δω τι γραφεί. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά , παίρνω το ποδήλατο μου και πάω κατευθείαν εκεί να το διαβάσω... Έφτασα, πήγα κοντά και διάβασα τα λίγα στερνά του λόγια ...
Και τοτε άρχισα να κλαίω εγώ ασταμάτητα και απαρηγόρητα.......
Γράφει ο Πυκτης
Μας βλέπουν οι ηρωικοί προγονοί μας απο ψηλά; Τι σκέφτονται για εμάς ; Κοίταξα τον καταγάλανο ουρανό και η φαντασία μου φτερούγισε, αναζητώντας κάποιον οπλαρχηγό να τον ρωτήσω.
Περιπλανώμενος εδώ και εκεί με το μυαλό μου μάλλον μάταια έψαχνα και άρχισα να απογοητεύομαι. Ήταν και αυτή η απολυτή ησυχία που δεν με άφηνε να ελπίζω και η ώρα περνούσε... Κάνω στροφή λοιπόν να γυρίσω πάλι κάτω στην πραγματικότητα λυπημένος και ξαφνικά ένας φοβερός κρότος με απίστευτη λάμψη με συνταράσσει. Ενας κεραυνός με μια μορφή εμφανίσθηκε, τρόμαξα , προσπάθησα δειλά δειλά να κοιτάξω στα μάτια αυτόν που με κοιτούσε με πολύ αυστηρό ύφος.
Μα αυτή την μορφή την ξέρω, είναι ο μεγάλος στρατηγός, μου κόπηκε το αίμα... Έκανα μεγάλο ταξίδι για να ρωτήσω και τώρα που βρέθηκε ο γιος της καλογριάς μπροστά μου δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Κοιτώντας ο ένας τον άλλον χωρίς να μιλάμε , είδα τα μάτια του να βουρκώνουν. Ο κόμπος στην γλώσσα μου λύθηκε, και ψέλλισα την λέξη , "γιατι" , ρωτώντας τον.
Δεν μου απαντούσε , μονό δάκρυζε...Τον ρώτησα πολλές φορές και δεν απαντούσε , μονό δάκρυζε αντρίκια.
Στεναχωρήθηκα πολύ, σκέφτηκα οτι ντρέπεται για όλους μας για το κατάντημα μας, και χαμήλωσα τα μάτια μου και το κεφαλι μου. Τότε μου λέει....
Ελληνα με ρωτάς γιατί; Την απάντηση θα την βρεις χαραγμένη στην βάση του αγάλματος μου που βρίσκεται απέναντι απο το Παναθηναϊκό στάδιο...
Ξύπνησα απότομα απο την νιρβάνα που βρισκόμουν, μα τι γραφεί η βάση του αγάλματος ; Τόσες φορές έχω περάσει και το βλέπω αλλά δεν έχω πάει κοντά να δω τι γραφεί. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά , παίρνω το ποδήλατο μου και πάω κατευθείαν εκεί να το διαβάσω... Έφτασα, πήγα κοντά και διάβασα τα λίγα στερνά του λόγια ...
Και τοτε άρχισα να κλαίω εγώ ασταμάτητα και απαρηγόρητα.......
Γράφει ο Πυκτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου