Share This To YourBlog.biz
Μια χαμογελαστή και ανοιχτόκαρδη ιστορικά κοινωνία μέσα σε δυο χρόνια μετέτρεψε τα ανέκδοτα και τις ξεκαρδιστικές ιστορίες σε άχρωμες λέξεις οπως SPREADS-CDS-ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
( με ποιο δικαίωμα αξιολογουν την ζωη μας αραγε;)κτλ.
Έχει γίνει πλέον ηλίου φαεινότερο οτι στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης δημιουργούνται και επιβάλλονται νέοι όροι ώστε να μάθουμε να ζούμε και να υπηρετούμε αυτούς τους νέους όρους οι οποίοι φυσικά και δημιουργήθηκαν για να υπηρετούν μια κάστα εκλεκτών η οποία κάστα διαχειρίζεται τις ζωές και το μέλλον της σύγχρονης δυτικής και οχι μονο κοινωνίας.
Ενας τέτοιος όρος είναι και ο ορός του "κορπορατισμου", η αλλιώς,"εταιριοκρατια",που χοντρικά σημαίνει οτι η δημοκρατία-εστω και αντιπροσωπευτική μέσω των βουλευτών-τελείωσε και την θέση των πολιτών που αποφασίζουν για την πορεία του κράτους παίρνουν λίγες πανίσχυρες πολυεθνικές εταιρίες,που μέσω των κοινών μετοχών τους είναι στην ουσία μετρημένες στα δάχτυλα ενος χεριού.
Ουσιαστικά δηλαδή, μερικές εταιρίες παγκοσμίως ελέγχουν και αποφασίζουν το προς τα που θα κινηθεί ένα κράτος. Άλλωστε ο όρος έθνος τείνει να καταργηθεί παντελώς μέσα στο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο που ζούμε τα τελευταία χρόνια!
Ας δούμε ετοιμολογικα τι σημαίνει "κορπορατισμος".
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
"Ο όρος Σωματειακό Κράτος, κατά μετάφραση του διεθνή όρου κορπορατισμός, ή κορπορατιβισμός είναι ονομασία οικονομικής θεωρίας με προεκτάσεις πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης - συστήματος ενός κράτους. Ετυμολογικά ο όρος προέρχεται από τη λατινική corpus (= σώμα) και εξ αυτής οι όροι corporatism, corporativism.
Η θεωρία του σωματειακού κράτους βασίζεται στην οργάνωση οικονομικού συστήματος όπου τα μέλη μιας κοινωνίας - πολίτες συμμετέχουν σε αυτό "υποχρεωτικά" μέσα από σωματειακές ενώσεις, π.χ. γεωργικές, βιομηχανικές, στρατιωτικές, θρησκευτικές κ.λπ., οργανωμένες όμως από το κράτος και συνεπώς υποτελείς σε αυτό. Έτσι υπό το οικονομικό σύστημα αυτό καθίσταται περιττός κάθε άλλος θεσμός πολιτικής αντιπροσώπευσης των εργαζομένων.
Όπως είναι γνωστό, ο Φασισμός επιδιώκοντας την αναδιάρθρωση της ιταλικής οικονομικής ζωής, εξαπολύοντας παράλληλα πολεμική κατά του σοσιαλισμού αλλά και του καπιταλισμού, επεχείρησε μέσω αυτής της θεωρίας την δημιουργία ενός μηχανισμού ελέγχου της οικονομίας δια του ίδιου του κομματικού μηχανισμού. Έτσι διαίρεσε τον οικονομικό εργατικό χώρο σε τρεις βασικές ενώσεις: των εργαζομένων (υπαλλήλων, εργατών), των εργοδοτών και των ελευθερίων επαγγελματιών, τις οποίες και ονόμασε συνδικάτα. Κάθε επαγγελματικός κλάδος λειτουργούσε σε ένα μόνο συνδικάτο. Παρότι νομικά δεν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή των εργαζομένων σ΄ αυτά ήταν όμως υποχρεωτική η καταβολή εισφοράς των μελών τους.
Οι δε αξιωματούχοι των καθορισμένων "συνδικάτων" ήταν, είτε φασίστες πολιτευτές, είτε πρόσωπα αποδεδειγμένης νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς. Στην ουσία οι ενώσεις αυτές, των εργαζομένων και εργοδοτών, αποτελούσαν, με τον τρόπο αυτό, όργανα της κρατικής πολιτικής με σαφή στέρηση προσωπικής επιλογής και θέλησης.
Στις 14 Νοεμβρίου του 1933 ο Μουσολίνι απεφάνθη ότι "τα θεμέλια του σωματειακού κράτους ήταν: ένα μοναδικό κόμμα, μία κυβέρνηση (ολοκληρωτική) και μία ατμόσφαιρα ισχυρής ιδεολογικής έντασης". Τα δύο πρώτα στοιχεία επιβλήθηκαν με το καθεστώς, το τρίτο το δημιούργησε η ακατάπαυστη φασιστική προπαγάνδα.
Το 1934 το φασιστικό καθεστώς, θέλοντας να καταστήσει τα συνδικάτα αυτά περισσότερο υποχείριά του και με έκδηλη την εξάρτησή τους, δημιούργησε τις λεγόμενες "σωματιακές ενώσεις" ή "ομοσπονδίες" αποβλέποντας την ενοποίηση όλων των μέχρι τότε υφισταμένων εργατικών ενώσεων προκειμένου να αποτελέσουν ιδιαίτερο κλάδο - κυβερνητικό όργανο. Έτσι ενώ τα συνδικάτα φέρονταν ως αυτόνομα, στην ουσία, η σωματειακή τους ένωση τα καθιστούσα αυτόματα,-de jure -, κρατικά. Συνέπεια αυτού ήταν η σωματειακή ένωση να καταστεί το ύπατο όργανο της φασιστικής οικονομικής οργάνωσης και ελέγχου, φθάνοντας στο σημείο να μη διαφέρει διοικητικά από την αστυνομία, το δικαστικό σώμα και άλλα μεθοδευμένα όργανα του καθεστώτος."
Ετυμολογικός λοιπόν βλέπουμε οτι ο ορός αυτός,ενω υπήρχε πολλά χρόνια δεν χρησιμοποιούταν και τόσο συχνά και είναι συνυφασμένος με τον φασισμό.
Και ο λόγος που δεν χρησιμοποιούταν ειναι προφανής, αφού δεν ήταν έτοιμη η κοινωνία να δεχτεί εναν ορό συνδεδεμένο με τον φασισμό.
Άρα, συμπερασματικά οδηγούμαστε στην σκέψη,πως αφού χρησιμοποιείτε ολο και πιο συχνά πια ο ορος,"επεσαν οι μάσκες"και δεν υπάρχει η ανάγκη απο πλευράς οικονομικής ελίτ,της διατήρησης των προσχημάτων.Ας δουμε και τι λεει και ο νομπελίστας οικονομολόγος του πανεπιστημίου Κολούμπια Έντμουντ Φέλπς.
"Κορπορατισμός είναι το σύστημα στο οποίο η οικονομία ελέγχεται από μικρές, αλλά πανίσχυρες κοινωνικές ομάδες.Οι επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες να διαπραγματεύονται μαζί τους και με την ελεγχόμενη από αυτές κυβέρνηση. Τούτο διότι οι μικρές αλλά ισχυρές αυτές μειοψηφίες λόγω της άριστης –και κρατικά χρηματοδοτούμενης- οργάνωσεως την οποία διαθέτουν, διατηρούν σημαντική επιρροή ή και ελέγχουν το πολιτικό σύστημα, χρησιμοποιώντας τους -κατ΄ευφημισμόν ονομαζόμενους- πολιτικούς, ως απλούς μεσίτες για την υπέρ των συντεχνιών αναδιανομή του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος."
Επι της ουσίας λοιπόν μας λεει οτι κάποιες μικρές "καπιταλιστικές συντεχνίες" λειτουργούν προς όφελος τους, χειραγωγώντας τους πολιτικούς που είναι μαριονέτες τους!
Εδω πρέπει να μπούμε λίγο βαθύτερα και να πάμε στον φεντεραλισμό,ενας ακόμα όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον αγαπημένο σε όλους τους Ελληνες Θ. Πάγκαλο μόλις πριν δυο ημέρες.
Ο φεντεραλισμός και πάλι χοντρικά, είναι ένα σύνολο κρατών το οποίο κάτω από μια κοινή ιδέα συνασπίζεται εκχωρώντας την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία και πορεύεται σαν ένα ενιαίο κράτος με κοινή πολιτική σε όλους τους τομείς οπως ειναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ)
Πριν ολοκληρώσω την τοποθέτηση μου θα ήθελα να δούμε ακόμα έναν ορό.
Τον ορό του νεοφιλελευθερισμού.Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει και αυτός ο όρος.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
"Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια σύγχρονη ιδεολογική και πολιτική έκφραση του οικονομικού φιλελευθερισμού.
Ο νεοφιλελευθερισμός ως ιδεολογική και πολιτική αντίληψη, συνδέεται από αρκετούς διανοητές με την γενικότερη μετάβαση του καπιταλισμού σε νέο στάδιο, αυτό του "ολοκληρωτικού καπιταλισμού". Θεωρείται δε, βασικός άξονας της οικονομικής πολιτικής που εφάρμοσε αρχικά ο δικτάτορας Πινοσέτ στην Χιλή, και αφού με διάφορες παραλλαγές εφαρμόστηκε και σε άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην λατινική Αμερική, στην συνέχεια εφαρμόστηκε από την Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Ρήγκαν στις ΗΠΑ. Ως αποτελέσματα εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής σε αυτές τις χώρες παρατηρήθηκαν: α. Ραγδαία εξάπλωση της ανεργίας και συνακόλουθα της φτώχειας, β. μεγάλη υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών/παροχών (ιδιαίτερα στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα). Σε πολιτικό επίπεδο δε, παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση της κρατικής καταστολής ενάντια σε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες (εργαζόμενοι, άνεργοι κλπ), σε εργατικούς αγώνες και τα συνδικάτα[2]. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο ο νεοφιλελευθερισμός έχει συνδεθεί με τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν. Όσον αφορά όμως στην οικονομική θεωρία, και όχι την οικονομική πολιτική, οι όροι μονεταρισμός και νεοκλασικά οικονομικά είναι μάλλον ακριβέστεροι."
Έχοντας κατά νου όλα τα προηγούμενα και γνωρίζοντας οτι η Ε.Ε έχει ασπαστεί την πολιτική αντίληψη του νεοφιλελευθερισμού που μέσω της παγκοσμιοποιημένης επέλασης του κορπορατισμου μετατρέπεται σε ενα φεντεραλιστικο μόρφωμα
αποστασιοποιημένο απο την έννοια της εθνικής οντότητας και γνωρίζοντας πολύ καλά πια, οτι ο κορπορατισμος και ο νεοφιλελευθερισμός ειναι απολυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης που στόχο έχουν την επέκταση και την οικονομική γιγάντωση των λίγων και εκλεκτών αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτό στις ζωές των πολιτών, μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε πολλαπλά την ανοχή και υποστήριξη μας σε αυτό το σύστημα;
Μήπως πρεπει να επανέλθουμε στο δημοκρατικό μοντέλο που γεννήθηκε στην Ελλάδα και να το μεταδώσουμε και στους υπολοίπους σκλαβωμένους πολίτες του δυτικού νεοφασισμού;
Μήπως τελικά αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την στάση της Ε.Ε. πρέπει να επανακαθορίσουμε την θέση μας μέσα σε αυτήν και το ποσό πολύ θέλουμε να είμαστε μέλος της;
Μια χαμογελαστή και ανοιχτόκαρδη ιστορικά κοινωνία μέσα σε δυο χρόνια μετέτρεψε τα ανέκδοτα και τις ξεκαρδιστικές ιστορίες σε άχρωμες λέξεις οπως SPREADS-CDS-ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
( με ποιο δικαίωμα αξιολογουν την ζωη μας αραγε;)κτλ.
Έχει γίνει πλέον ηλίου φαεινότερο οτι στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης δημιουργούνται και επιβάλλονται νέοι όροι ώστε να μάθουμε να ζούμε και να υπηρετούμε αυτούς τους νέους όρους οι οποίοι φυσικά και δημιουργήθηκαν για να υπηρετούν μια κάστα εκλεκτών η οποία κάστα διαχειρίζεται τις ζωές και το μέλλον της σύγχρονης δυτικής και οχι μονο κοινωνίας.
Ενας τέτοιος όρος είναι και ο ορός του "κορπορατισμου", η αλλιώς,"εταιριοκρατια",που χοντρικά σημαίνει οτι η δημοκρατία-εστω και αντιπροσωπευτική μέσω των βουλευτών-τελείωσε και την θέση των πολιτών που αποφασίζουν για την πορεία του κράτους παίρνουν λίγες πανίσχυρες πολυεθνικές εταιρίες,που μέσω των κοινών μετοχών τους είναι στην ουσία μετρημένες στα δάχτυλα ενος χεριού.
Ουσιαστικά δηλαδή, μερικές εταιρίες παγκοσμίως ελέγχουν και αποφασίζουν το προς τα που θα κινηθεί ένα κράτος. Άλλωστε ο όρος έθνος τείνει να καταργηθεί παντελώς μέσα στο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο που ζούμε τα τελευταία χρόνια!
Ας δούμε ετοιμολογικα τι σημαίνει "κορπορατισμος".
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
"Ο όρος Σωματειακό Κράτος, κατά μετάφραση του διεθνή όρου κορπορατισμός, ή κορπορατιβισμός είναι ονομασία οικονομικής θεωρίας με προεκτάσεις πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης - συστήματος ενός κράτους. Ετυμολογικά ο όρος προέρχεται από τη λατινική corpus (= σώμα) και εξ αυτής οι όροι corporatism, corporativism.
Η θεωρία του σωματειακού κράτους βασίζεται στην οργάνωση οικονομικού συστήματος όπου τα μέλη μιας κοινωνίας - πολίτες συμμετέχουν σε αυτό "υποχρεωτικά" μέσα από σωματειακές ενώσεις, π.χ. γεωργικές, βιομηχανικές, στρατιωτικές, θρησκευτικές κ.λπ., οργανωμένες όμως από το κράτος και συνεπώς υποτελείς σε αυτό. Έτσι υπό το οικονομικό σύστημα αυτό καθίσταται περιττός κάθε άλλος θεσμός πολιτικής αντιπροσώπευσης των εργαζομένων.
Όπως είναι γνωστό, ο Φασισμός επιδιώκοντας την αναδιάρθρωση της ιταλικής οικονομικής ζωής, εξαπολύοντας παράλληλα πολεμική κατά του σοσιαλισμού αλλά και του καπιταλισμού, επεχείρησε μέσω αυτής της θεωρίας την δημιουργία ενός μηχανισμού ελέγχου της οικονομίας δια του ίδιου του κομματικού μηχανισμού. Έτσι διαίρεσε τον οικονομικό εργατικό χώρο σε τρεις βασικές ενώσεις: των εργαζομένων (υπαλλήλων, εργατών), των εργοδοτών και των ελευθερίων επαγγελματιών, τις οποίες και ονόμασε συνδικάτα. Κάθε επαγγελματικός κλάδος λειτουργούσε σε ένα μόνο συνδικάτο. Παρότι νομικά δεν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή των εργαζομένων σ΄ αυτά ήταν όμως υποχρεωτική η καταβολή εισφοράς των μελών τους.
Οι δε αξιωματούχοι των καθορισμένων "συνδικάτων" ήταν, είτε φασίστες πολιτευτές, είτε πρόσωπα αποδεδειγμένης νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς. Στην ουσία οι ενώσεις αυτές, των εργαζομένων και εργοδοτών, αποτελούσαν, με τον τρόπο αυτό, όργανα της κρατικής πολιτικής με σαφή στέρηση προσωπικής επιλογής και θέλησης.
Στις 14 Νοεμβρίου του 1933 ο Μουσολίνι απεφάνθη ότι "τα θεμέλια του σωματειακού κράτους ήταν: ένα μοναδικό κόμμα, μία κυβέρνηση (ολοκληρωτική) και μία ατμόσφαιρα ισχυρής ιδεολογικής έντασης". Τα δύο πρώτα στοιχεία επιβλήθηκαν με το καθεστώς, το τρίτο το δημιούργησε η ακατάπαυστη φασιστική προπαγάνδα.
Το 1934 το φασιστικό καθεστώς, θέλοντας να καταστήσει τα συνδικάτα αυτά περισσότερο υποχείριά του και με έκδηλη την εξάρτησή τους, δημιούργησε τις λεγόμενες "σωματιακές ενώσεις" ή "ομοσπονδίες" αποβλέποντας την ενοποίηση όλων των μέχρι τότε υφισταμένων εργατικών ενώσεων προκειμένου να αποτελέσουν ιδιαίτερο κλάδο - κυβερνητικό όργανο. Έτσι ενώ τα συνδικάτα φέρονταν ως αυτόνομα, στην ουσία, η σωματειακή τους ένωση τα καθιστούσα αυτόματα,-de jure -, κρατικά. Συνέπεια αυτού ήταν η σωματειακή ένωση να καταστεί το ύπατο όργανο της φασιστικής οικονομικής οργάνωσης και ελέγχου, φθάνοντας στο σημείο να μη διαφέρει διοικητικά από την αστυνομία, το δικαστικό σώμα και άλλα μεθοδευμένα όργανα του καθεστώτος."
Ετυμολογικός λοιπόν βλέπουμε οτι ο ορός αυτός,ενω υπήρχε πολλά χρόνια δεν χρησιμοποιούταν και τόσο συχνά και είναι συνυφασμένος με τον φασισμό.
Και ο λόγος που δεν χρησιμοποιούταν ειναι προφανής, αφού δεν ήταν έτοιμη η κοινωνία να δεχτεί εναν ορό συνδεδεμένο με τον φασισμό.
Άρα, συμπερασματικά οδηγούμαστε στην σκέψη,πως αφού χρησιμοποιείτε ολο και πιο συχνά πια ο ορος,"επεσαν οι μάσκες"και δεν υπάρχει η ανάγκη απο πλευράς οικονομικής ελίτ,της διατήρησης των προσχημάτων.Ας δουμε και τι λεει και ο νομπελίστας οικονομολόγος του πανεπιστημίου Κολούμπια Έντμουντ Φέλπς.
"Κορπορατισμός είναι το σύστημα στο οποίο η οικονομία ελέγχεται από μικρές, αλλά πανίσχυρες κοινωνικές ομάδες.Οι επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες να διαπραγματεύονται μαζί τους και με την ελεγχόμενη από αυτές κυβέρνηση. Τούτο διότι οι μικρές αλλά ισχυρές αυτές μειοψηφίες λόγω της άριστης –και κρατικά χρηματοδοτούμενης- οργάνωσεως την οποία διαθέτουν, διατηρούν σημαντική επιρροή ή και ελέγχουν το πολιτικό σύστημα, χρησιμοποιώντας τους -κατ΄ευφημισμόν ονομαζόμενους- πολιτικούς, ως απλούς μεσίτες για την υπέρ των συντεχνιών αναδιανομή του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος."
Επι της ουσίας λοιπόν μας λεει οτι κάποιες μικρές "καπιταλιστικές συντεχνίες" λειτουργούν προς όφελος τους, χειραγωγώντας τους πολιτικούς που είναι μαριονέτες τους!
Εδω πρέπει να μπούμε λίγο βαθύτερα και να πάμε στον φεντεραλισμό,ενας ακόμα όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον αγαπημένο σε όλους τους Ελληνες Θ. Πάγκαλο μόλις πριν δυο ημέρες.
Ο φεντεραλισμός και πάλι χοντρικά, είναι ένα σύνολο κρατών το οποίο κάτω από μια κοινή ιδέα συνασπίζεται εκχωρώντας την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία και πορεύεται σαν ένα ενιαίο κράτος με κοινή πολιτική σε όλους τους τομείς οπως ειναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ)
Πριν ολοκληρώσω την τοποθέτηση μου θα ήθελα να δούμε ακόμα έναν ορό.
Τον ορό του νεοφιλελευθερισμού.Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει και αυτός ο όρος.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
"Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια σύγχρονη ιδεολογική και πολιτική έκφραση του οικονομικού φιλελευθερισμού.
Ο νεοφιλελευθερισμός ως ιδεολογική και πολιτική αντίληψη, συνδέεται από αρκετούς διανοητές με την γενικότερη μετάβαση του καπιταλισμού σε νέο στάδιο, αυτό του "ολοκληρωτικού καπιταλισμού". Θεωρείται δε, βασικός άξονας της οικονομικής πολιτικής που εφάρμοσε αρχικά ο δικτάτορας Πινοσέτ στην Χιλή, και αφού με διάφορες παραλλαγές εφαρμόστηκε και σε άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην λατινική Αμερική, στην συνέχεια εφαρμόστηκε από την Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Ρήγκαν στις ΗΠΑ. Ως αποτελέσματα εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής σε αυτές τις χώρες παρατηρήθηκαν: α. Ραγδαία εξάπλωση της ανεργίας και συνακόλουθα της φτώχειας, β. μεγάλη υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών/παροχών (ιδιαίτερα στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα). Σε πολιτικό επίπεδο δε, παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση της κρατικής καταστολής ενάντια σε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες (εργαζόμενοι, άνεργοι κλπ), σε εργατικούς αγώνες και τα συνδικάτα[2]. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο ο νεοφιλελευθερισμός έχει συνδεθεί με τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν. Όσον αφορά όμως στην οικονομική θεωρία, και όχι την οικονομική πολιτική, οι όροι μονεταρισμός και νεοκλασικά οικονομικά είναι μάλλον ακριβέστεροι."
Έχοντας κατά νου όλα τα προηγούμενα και γνωρίζοντας οτι η Ε.Ε έχει ασπαστεί την πολιτική αντίληψη του νεοφιλελευθερισμού που μέσω της παγκοσμιοποιημένης επέλασης του κορπορατισμου μετατρέπεται σε ενα φεντεραλιστικο μόρφωμα
αποστασιοποιημένο απο την έννοια της εθνικής οντότητας και γνωρίζοντας πολύ καλά πια, οτι ο κορπορατισμος και ο νεοφιλελευθερισμός ειναι απολυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης που στόχο έχουν την επέκταση και την οικονομική γιγάντωση των λίγων και εκλεκτών αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει αυτό στις ζωές των πολιτών, μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε πολλαπλά την ανοχή και υποστήριξη μας σε αυτό το σύστημα;
Μήπως πρεπει να επανέλθουμε στο δημοκρατικό μοντέλο που γεννήθηκε στην Ελλάδα και να το μεταδώσουμε και στους υπολοίπους σκλαβωμένους πολίτες του δυτικού νεοφασισμού;
Μήπως τελικά αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την στάση της Ε.Ε. πρέπει να επανακαθορίσουμε την θέση μας μέσα σε αυτήν και το ποσό πολύ θέλουμε να είμαστε μέλος της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου