Share This To YourBlog.biz
Συχνά έχουμε γίνει μάρτυρες ενδοοικογενειακής κακοποίησης από τους γονείς προς τα παιδιά τους.Αρκετές φορές έχουμε ακούσει ανατριχιαστικές ιστορίες για εκδιδόμενες μανάδες που αφήνουν τα παιδιά τους εκτεθειμένα στην ανέχεια και σε κάθε λογής κινδύνους...Μια τέτοια ιστορία είναι και η ιστορία της Ελλάδας του σήμερα...
Πριν αρκετά χρονιά,στις αρχές της δεκαετίας του 90',μια εποχή οχι πολύ μακρυά από τώρα, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετική από τις συνθήκες του σήμερα, τότε που οι γειτονιές ήταν γεμάτες απο παιδιά μέχρι αργά το βραδύ, τότε που το ποδόσφαιρο υπήρχε στις αλάνες και τα σοκάκια τα σαββατοκύριακα και όχι μέσα στις οθόνες των παιχνιδομηχανών, τότε που ο ερωτάς των εφήβων ξεκίναγε με πολύμηνο φλερτ με τα ματιά και κοκκινισμένα κοριτσίστικα πρόσωπα στο πρώτο φιλί, τότε που το σεξ για τα εφηβα αγόρια ήταν μια υπόθεση που έμοιαζε τόσο δύσκολη όσο η ανάβαση στο όρος Έβερεστ και όταν αυτό συνέβαινε,ο "ορειβάτης"-που συνήθως ήταν και ψεύτης-για μήνες έπαιρνε τον ρόλο του "ημίθεου ήρωα"στις παρέες,τοτε που η πρώτη σεξουαλική εμπειρία έρχονταν στην κοπανά την ώρα του διαγωνίσματος και είχε το όνομα της πλατείας Βικτορίας.
Τότε και εγώ, έφηβος γυμνασιοπας σε ομαδική κοπανά την ώρα του διαγωνίσματος
βρέθηκα μαζί με άλλους οκτώ συμμαθητές στην θρυλική οδό φυλής.
Εννιά δεκαπενταρηδες στις έντεκα η ώρα το πρωί να κάνουμε βόλτα από "σπίτι"σε "σπίτι"και να πειράζουμε τα κορίτσια και τις "κύριες"των σπιτιών μέσα στα μικρά δωμάτια αναμονής,με τον κόκκινο φωτισμό και την χαμηλή μουσική,με καπνό και φτηνό άρωμα μπερδεμένα στον αέρα και τα πρώτα τσιγάρα να ανάβουν στα χεριά μας για να δώσουμε στα κορίτσια την εικόνα του περπατημένου άντρα...
Συνεχίζαμε για ώρες να επισκεπτόμαστε τα σπίτια που ήταν το ένα διπλά στο άλλο, γεμάτοι περιέργεια και με την αίσθηση των πρώτων μεγάλων εξερευνητών, ανοίγαμε και κλείναμε την μια πόρτα πίσω από την άλλη μαγεμένοι από τις εικόνες των γυμνόστηθων κοριτσιών που παρουσιάζονταν μπροστά μας για να κερδίσουν τις 500 δραχμές που είχαμε μαζί μας!
Μετά απο ώρα περιπλάνησης στο" λούνα παρκ των αισθήσεων", φτάσαμε σε ενα υπόγειο με το κόκκινο φανάρι, -σήμα κατατεθέν- απ'έξω να μας προσκαλεί. Ανοίξαμε την φθαρμένη καγκελόπορτα και βρεθήκαμε σε μια εσωτερική βρώμικη και υγρή αυλή,με σκουριασμένα κάγκελα γύρω γύρω και σπασμένο μωσαϊκό στο πάτωμα.Με έκπληξη, ακόμα και για τα απονήρευτα τότε ματιά μου, είδα στο κέντρο της αυλής να είναι δυο μικρά παιδιά, ένα κορίτσι και ενα αγόρι, ηλικίας έξι με επτά χρονών,να κρατάνε διαφορά παιχνιδάκια ανάμεσα στα ποδαράκια τους παίζοντας και γελώντας ανέμελα.
Ακόμα έφηβοι με το μυαλό μας να είναι γεμάτο τρελά και όμως σοκαριστήκαμε βλέποντας δυο μικρά παιδιά να παίζουν στον ίδιο χώρο που η μητέρα τους εκδιδόταν για να πληρώσει τις υποχρεώσεις και τους νταβατζήδες της.
Μια μανά που πρώτη προτεραιότητα καθώς φαίνεται, ήταν η συγκέντρωση χρημάτων με κάθε κόστος, ακόμα και της ασφάλειας των παιδιών της προκειμένου να τα δώσει στους "αγαπητικους" που την είχαν εκεί να κάνει τον εισπράκτορα για λογαριασμό τους, αφήνοντας δυο μικρά παιδιά στο έλεος της μοίρας τους,γεματα βρώμικες εικόνες να στοιχειώνουν το μέλλον τους.
Φύγαμε σοκαρισμένοι και αμίλητοι, αλλά είκοσι χρονιά μετά έχω την εικόνα με τα δυο μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα σε ένα ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ μέσα στο μυαλό μου.
Μέτα από είκοσι χρονιά και ακόμα αναρωτιέμαι τι να έγιναν αυτά τα δυο παιδιά.
Τι δρόμους έκρυβε για τα δυο αυτά αθώα πλάσματα η κακοδαιμονία του να μεγαλώσουν μαζί με ξαναμμένους νταβατζήδες,που ασελγουσαν στην ματαιόδοξη και υποταγμένη -κατ'ονομα- μάνα.
Που θα τα εχει οδηγήσει άραγε η μοίρα σήμερα;
Είκοσι χρονιά μετά και στο πρόσωπο αυτής της κατ'όνομα μανας βλέπω την εικόνα της"ελληνικής"κυβέρνησης.
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που εκδίδεται και σκύβει όσο πιο χαμηλά γίνεται για να πληρώσει πρώτα τους νταβατζήδες που την έχουν κανει εισπράκτορα με κάθε κόστος και μετά να κοιτάξει τα σκελετωμένα απο πεινά παιδιά της.
Με κόστος τα παιδιά της να πεθαίνουν σε βρώμικα και υγρά μωσαϊκά και να κουβαλάνε εικόνες εξευτελισμού στην ψύχη τους για τα επόμενα πολλά χρονιά.
Μια μανά που εκθέτει τα παιδιά της σε κάθε λογής κίνδυνο, καίγοντας το μέλλον τους προς χάριν των δανειστών ΝΤΑΒΑΔΩΝ της.
Μια μανά που έχασε την περηφάνια της γιατί σύρθηκε από τους νταβατζήδες στους δρόμους της μιζέριας.
Μια μάνα που αφήνει τα παιδιά της χωρίς αξιοπρέπεια, με την ντροπή της αναφοράς στο όνομα της.
Μια μάνα που αδυνατεί να υψώσει το ανάστημα της και να ξανά δώσει στα παιδιά της όνειρα και ελπίδα για το αυριο.
Μια μάνα που έχασε τον ιερό τίτλο της μητρότητος και τον αντάλλαξε σε τιμές 75% κουρεμένες...
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που σκότωσε τα παιδιά της γιατί αγάπησε τις εφήμερες σειρήνες των νταβατζήδων.
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που έχασε το δικαίωμα να έχει τον τίτλο ΕΛΛΗΝΙΚΗ οταν πρόδωσε το μέλλον μας......
Συχνά έχουμε γίνει μάρτυρες ενδοοικογενειακής κακοποίησης από τους γονείς προς τα παιδιά τους.Αρκετές φορές έχουμε ακούσει ανατριχιαστικές ιστορίες για εκδιδόμενες μανάδες που αφήνουν τα παιδιά τους εκτεθειμένα στην ανέχεια και σε κάθε λογής κινδύνους...Μια τέτοια ιστορία είναι και η ιστορία της Ελλάδας του σήμερα...
Πριν αρκετά χρονιά,στις αρχές της δεκαετίας του 90',μια εποχή οχι πολύ μακρυά από τώρα, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετική από τις συνθήκες του σήμερα, τότε που οι γειτονιές ήταν γεμάτες απο παιδιά μέχρι αργά το βραδύ, τότε που το ποδόσφαιρο υπήρχε στις αλάνες και τα σοκάκια τα σαββατοκύριακα και όχι μέσα στις οθόνες των παιχνιδομηχανών, τότε που ο ερωτάς των εφήβων ξεκίναγε με πολύμηνο φλερτ με τα ματιά και κοκκινισμένα κοριτσίστικα πρόσωπα στο πρώτο φιλί, τότε που το σεξ για τα εφηβα αγόρια ήταν μια υπόθεση που έμοιαζε τόσο δύσκολη όσο η ανάβαση στο όρος Έβερεστ και όταν αυτό συνέβαινε,ο "ορειβάτης"-που συνήθως ήταν και ψεύτης-για μήνες έπαιρνε τον ρόλο του "ημίθεου ήρωα"στις παρέες,τοτε που η πρώτη σεξουαλική εμπειρία έρχονταν στην κοπανά την ώρα του διαγωνίσματος και είχε το όνομα της πλατείας Βικτορίας.
Τότε και εγώ, έφηβος γυμνασιοπας σε ομαδική κοπανά την ώρα του διαγωνίσματος
βρέθηκα μαζί με άλλους οκτώ συμμαθητές στην θρυλική οδό φυλής.
Εννιά δεκαπενταρηδες στις έντεκα η ώρα το πρωί να κάνουμε βόλτα από "σπίτι"σε "σπίτι"και να πειράζουμε τα κορίτσια και τις "κύριες"των σπιτιών μέσα στα μικρά δωμάτια αναμονής,με τον κόκκινο φωτισμό και την χαμηλή μουσική,με καπνό και φτηνό άρωμα μπερδεμένα στον αέρα και τα πρώτα τσιγάρα να ανάβουν στα χεριά μας για να δώσουμε στα κορίτσια την εικόνα του περπατημένου άντρα...
Συνεχίζαμε για ώρες να επισκεπτόμαστε τα σπίτια που ήταν το ένα διπλά στο άλλο, γεμάτοι περιέργεια και με την αίσθηση των πρώτων μεγάλων εξερευνητών, ανοίγαμε και κλείναμε την μια πόρτα πίσω από την άλλη μαγεμένοι από τις εικόνες των γυμνόστηθων κοριτσιών που παρουσιάζονταν μπροστά μας για να κερδίσουν τις 500 δραχμές που είχαμε μαζί μας!
Μετά απο ώρα περιπλάνησης στο" λούνα παρκ των αισθήσεων", φτάσαμε σε ενα υπόγειο με το κόκκινο φανάρι, -σήμα κατατεθέν- απ'έξω να μας προσκαλεί. Ανοίξαμε την φθαρμένη καγκελόπορτα και βρεθήκαμε σε μια εσωτερική βρώμικη και υγρή αυλή,με σκουριασμένα κάγκελα γύρω γύρω και σπασμένο μωσαϊκό στο πάτωμα.Με έκπληξη, ακόμα και για τα απονήρευτα τότε ματιά μου, είδα στο κέντρο της αυλής να είναι δυο μικρά παιδιά, ένα κορίτσι και ενα αγόρι, ηλικίας έξι με επτά χρονών,να κρατάνε διαφορά παιχνιδάκια ανάμεσα στα ποδαράκια τους παίζοντας και γελώντας ανέμελα.
Ακόμα έφηβοι με το μυαλό μας να είναι γεμάτο τρελά και όμως σοκαριστήκαμε βλέποντας δυο μικρά παιδιά να παίζουν στον ίδιο χώρο που η μητέρα τους εκδιδόταν για να πληρώσει τις υποχρεώσεις και τους νταβατζήδες της.
Μια μανά που πρώτη προτεραιότητα καθώς φαίνεται, ήταν η συγκέντρωση χρημάτων με κάθε κόστος, ακόμα και της ασφάλειας των παιδιών της προκειμένου να τα δώσει στους "αγαπητικους" που την είχαν εκεί να κάνει τον εισπράκτορα για λογαριασμό τους, αφήνοντας δυο μικρά παιδιά στο έλεος της μοίρας τους,γεματα βρώμικες εικόνες να στοιχειώνουν το μέλλον τους.
Φύγαμε σοκαρισμένοι και αμίλητοι, αλλά είκοσι χρονιά μετά έχω την εικόνα με τα δυο μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα σε ένα ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ μέσα στο μυαλό μου.
Μέτα από είκοσι χρονιά και ακόμα αναρωτιέμαι τι να έγιναν αυτά τα δυο παιδιά.
Τι δρόμους έκρυβε για τα δυο αυτά αθώα πλάσματα η κακοδαιμονία του να μεγαλώσουν μαζί με ξαναμμένους νταβατζήδες,που ασελγουσαν στην ματαιόδοξη και υποταγμένη -κατ'ονομα- μάνα.
Που θα τα εχει οδηγήσει άραγε η μοίρα σήμερα;
Είκοσι χρονιά μετά και στο πρόσωπο αυτής της κατ'όνομα μανας βλέπω την εικόνα της"ελληνικής"κυβέρνησης.
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που εκδίδεται και σκύβει όσο πιο χαμηλά γίνεται για να πληρώσει πρώτα τους νταβατζήδες που την έχουν κανει εισπράκτορα με κάθε κόστος και μετά να κοιτάξει τα σκελετωμένα απο πεινά παιδιά της.
Με κόστος τα παιδιά της να πεθαίνουν σε βρώμικα και υγρά μωσαϊκά και να κουβαλάνε εικόνες εξευτελισμού στην ψύχη τους για τα επόμενα πολλά χρονιά.
Μια μανά που εκθέτει τα παιδιά της σε κάθε λογής κίνδυνο, καίγοντας το μέλλον τους προς χάριν των δανειστών ΝΤΑΒΑΔΩΝ της.
Μια μανά που έχασε την περηφάνια της γιατί σύρθηκε από τους νταβατζήδες στους δρόμους της μιζέριας.
Μια μάνα που αφήνει τα παιδιά της χωρίς αξιοπρέπεια, με την ντροπή της αναφοράς στο όνομα της.
Μια μάνα που αδυνατεί να υψώσει το ανάστημα της και να ξανά δώσει στα παιδιά της όνειρα και ελπίδα για το αυριο.
Μια μάνα που έχασε τον ιερό τίτλο της μητρότητος και τον αντάλλαξε σε τιμές 75% κουρεμένες...
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που σκότωσε τα παιδιά της γιατί αγάπησε τις εφήμερες σειρήνες των νταβατζήδων.
Μια "ελληνική" κυβέρνηση που έχασε το δικαίωμα να έχει τον τίτλο ΕΛΛΗΝΙΚΗ οταν πρόδωσε το μέλλον μας......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου